Strategie obrony podczas przesłuchania

Strategie obrony podczas przesłuchania

Bardzo ważne, aby przed przesłuchaniem przez holenderską policję określić strategię obrony. Musisz podjąć ważną decyzję – zdecydować, czy składasz oświadczenie lub oświadczenie częściowe, czy też powołujesz się na swoje prawo do milczenia? Jeśli zamierzasz złożyć oświadczenie zastanów się, jakie informacje chcesz przekazać podczas przesłuchania.

Milczeć czy wyjaśniać?

Na początek radzimy, abyś zawsze rozważył skorzystanie ze swojego prawa do milczenia. Jest to często najbezpieczniejsze rozwiązanie, ponieważ milcząc nie tworzysz dowodów, które mogą być wykorzystane przeciwko Tobie. Zawsze możesz złożyć oświadczenie później (np. w sądzie) lub gdy adwokat doradzi Ci po przeanalizowaniu akt, co możesz, a czego nie powinieneś zeznawać.

Wyjątki

Istnieją pewne wyjątki, w przypadku których lepszym rozwiązaniem jest złożenie oświadczenia. Jednak nawet wtedy aktualna pozostaje zasada „deklarować tylko wtedy, gdy można przedstawić wiarygodne wyjaśnienia”. Chodzi tutaj m.in. o:
  roszczenie o konfiskatę (dot. np. uprawy konopi),
  pranie brudnych pieniędzy.

Jeśli skorzystasz z prawa do milczenia naszą radą jest, abyś nie udzielał odpowiedzi na żadne pytanie. Nawet jeśli pytania te odnoszą się do Twojej sytuacji osobistej. Podkreślamy, że podczas przesłuchania skupionego na podejrzanym często zadawane są pytania, które mogą odnosić się do faktu, dotyczącego podejrzenia. Nie wolno odpowiadać nawet na pytania zamknięte, czyli takie, na które udziela się odpowiedzi „tak” lub „nie”.
Jedno z pierwszych pytań, które często zadaje policja brzmi: „czy wiesz o co jesteś podejrzany?”. Na to pytanie również nie możesz udzielić odpowiedzi. Musisz konsekwentnie odpowiadać: „apeluję o moje prawo do milczenia” lub skracając „prawo do milczenia”.Nie odpowiadaj na pytania policji dotyczące Twoich odczuć. W ten sposób przesłuchujący próbują zbudować z Tobą więź i/lub sprawdzić Twoją reakcję. Policja może zapytać: jak się masz, co czujesz przebywając tu i będąc podejrzanym – w tym przypadku również powinieneś odpowiedzieć: „prawo do milczenia”.

Podczas przesłuchania zauważysz, że mimo nieudzielania odpowiedzi przesłuchujący będzie nadal zadawał pytania, aż do momentu, gdy zapyta o wszystko, co zostało ujęte w planie przesłuchania. Musisz konsekwentnie milczeć podczas przesłuchania. Nie ulegaj pokusie i nie odpowiadaj nawet na jedno z żądań.

Policja zapyta również, dlaczego powołujesz się na prawo do milczenia. Możesz odpowiedzieć, że tak polecił Ci adwokat. Przekonasz się, że policja będzie próbowała wbić „klin” między Ciebie i adwokata mówiąc, że prawnik nie zna dobrze sprawy lub nie jest dobrym adwokatem. Wszystko po to, aby zachęcić Cię do składania zeznań. Policja może również powiedzieć, że jest to jedyna szansa na opowiedzenie swojej wersji wydarzeń. Radzimy Ci – nie ulegaj namowom policji. Oczywiście możesz również nie udzielać odpowiedzi na pytanie, dlaczego powołujesz się na prawo do milczenia. Następnie konsekwentnie odpowiadaj: „prawo milczenia”.

Policja przez całe przesłuchanie będzie próbowała przekonać Cię do składania zeznań, zwiększając presję. Nie powinieneś wierzyć zapewnieniom, że mają już wystarczającą liczbę oświadczeń od innych i to ostatnia szansa na opowiedzenie historii, zanim zostaniesz skazany. To nie prawda - policja próbuje w ten sposób wywrzeć presję.

Nie ulegaj pokusie, aby zeznać, że jesteś niewinny. Lepiej zachować milczenie niż deklarować, że nie masz nic wspólnego z przestępstwem i jesteś niewinny. Podczas jednego z przesłuchań słyszeliśmy nawet, jak przesłuchujący powiedział: „możesz powiedzieć, że tak się stało albo było zupełnie inaczej. Jednak nie mówisz nic. Brak odpowiedzi oznacza również, że nie zaprzeczasz, iż wydarzenie miało miejsce”. Jest to oczywiście rozumowanie poprawne w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale funkcjonariusz zapomina powiedzieć Ci podczas przesłuchania, że fakt, iż nic nie mówisz, nie może być użyty przeciwko Tobie jako dowód. Odmowa składania zeznań nie może być dowodem w sprawie.

Ponadto zawsze masz możliwość złożenia wyjaśnień później, kiedy sprawa trafi do sądu. Na etapie sądowym zyskujesz pewną taktyczną przewagę - masz dostęp do akt sprawy ze wszystkimi instrukcjami. Dlatego złożenie oświadczenia przed policją nie jest konieczne ani obowiązkowe.

Nie bój się, że sędzia od samego początku założy, iż jesteś winny. Prawo do milczenia w Holandii jest uprawnieniem każdego podejrzanego. Sędzia jest profesjonalistą i doskonale rozumie, że jako podejrzany masz prawo zachować milczenie. Wie także, że adwokaci często doradzają swoim klientom skorzystanie z tej możliwości. Sędzia nie wykorzysta faktu, że korzystasz z prawa do milczenia, jako dowód przeciwko Tobie.

Mimo to wielu podejrzanym trudno jest milczeć. Dobrze to rozumiemy. Jeśli chcesz złożyć oświadczenie pamiętaj, że:

• oświadczenie musi być logiczne/wiarygodne,
• oświadczenie nie może zostać obalone przez oświadczenia współpodejrzanych,
• możesz powołać się na swoje prawo do zachowania milczenia w dowolnym momencie podczas przesłuchania – decydując, na które pytania udzielisz odpowiedzi, a na które nie,
• nie należy udzielać odpowiedzi na pytania, które mogą Cię obciążać, chyba że naprawdę zamierzasz złożyć zeznanie wyznaniowe i wcześniej skonsultowałeś to ze swoim adwokatem. Miej na względzie, że często nie jesteś w stanie właściwie ocenić, jakie dowody ma przeciwko Tobie policja.

Badania wykazały, że podczas składania zeznań najbardziej zagrożeni są niewinni podejrzani. Przede wszystkim są przekonani, że będą dobrze traktowani przez policję i sąd. Zazwyczaj rozmawiają wcześniej z policją, ponieważ chcą uczciwie opowiedzieć całą historię zapominając, że cały czas są podejrzani o popełnienie przestępstwa.

Problem ten dotyczy również Ciebie. Wezwanie na przesłuchanie oznacza, że najprawdopodobniej znajdujesz się w kręgu osób podejrzanych. Wszystko, co zeznasz na policji, będzie analizowane przez pryzmat podejrzenia. Jeśli jakieś fakty, okażą się nieprawdziwe, będzie to sygnał dla policji, że możesz być winnym.

Podczas przesłuchania zauważysz, że ma ono na celu uzyskanie informacji potwierdzających domysły policji. Natomiast inne oświadczenia są ignorowane. W języku angielskim nazywa się to „uprzedzeniem potwierdzającym”. Zjawisko to gwarantuje, że cokolwiek zadeklarujesz jako podejrzany, policja zinterpretuje w taki sposób, aby potwierdzić poprawność przyjętych założeń.

Zadzwoń do polskiego adwokata w Holandii.

Wskazówka

Jeśli skorzystasz z prawa do milczenia, przesłuchujący zrobi co w jego mocy, aby przekonać Cię do złożenia wyjaśnień. Zobacz, jakich sztuczek używa policja.
1. Policja zadaje wszystkie pytania, które są ujęte w planie przesłuchania.
  • To prawo policji. Musisz konsekwentnie nie odpowiadać na pytania, mówiąc „prawo do milczenia”.
2. Policja zapyta Cię, dlaczego powołujesz się na prawo do milczenia.
  • Nie należy udzielać odpowiedzi także na to pytanie. Możesz powiedzieć, że powołujesz się na prawo do milczenia lub skrócić: „prawo do milczenia” bądź odpowiedzieć, że tak doradził Ci adwokat.
3. Policja może próbować przekonać Cię, abyś przestał milczeć.
  • Policja w ten sposób próbuje wywrzeć na Tobie presję – uważaj i nie daj się nabrać.
4. Policja może powiedzieć, że ma wystarczające dowody przeciwko Tobie.
  • Pamiętaj, aby nie wierzyć w nic, przed zapoznaniem się z dowodami. Nie powinieneś dać się zwieść takim twierdzeniom. W końcu niektóre dowody można obalić np. podczas przesłuchania świadków przed sędzią śledczym lub przeprowadzenie innych dochodzeń.
5. Policja przestraszy Cię, że odmawiając składania zeznań dostaniesz wyższy wyrok.
  • To nie prawda. Sędziowie wiedzą, że masz prawo do zachowania milczenia. Zawsze możesz wskazać, że milczysz, bo tak poradził Ci adwokat.
6. Policja będzie namawiać Cię, abyś przedstawił swoją wersję wydarzeń.
  • Nigdy nie przyznawaj się do faktów, bez uprzedniej konsultacji z adwokatem.
7. Policja może powiedzieć Ci, że dzięki współpracy otrzymasz niższy wyrok.
  • Pamiętaj, że policja nie ma wpływu na wymiar sprawiedliwości oraz wysokość zasądzonej kary.

Dopuszczalne wyjaśnienia

Jeśli decydujesz się złożyć oświadczenie pamiętaj, że Twoje zeznanie musi być wiarygodne! Wersja wydarzeń powinna być logiczna i spójna. Najlepiej, gdy zostanie potwierdzona innymi oświadczeniami lub dowodami. Twoje oświadczenie musi być jak najbardziej zbliżone do faktów. Jeśli zeznanie będzie całkowicie odbiegać od zeznań świadków, sędzia poweźmie wątpliwości co do Twojej niewinności.
Zastanawiasz się, o jakich faktach powinieneś mówić podczas przesłuchania? Przed złożeniem zeznania przedyskutuj swoje oświadczenie z adwokatem.
Policja z pewnością będzie próbowała zweryfikować niektóre fakty i okoliczności np. poprzez porównanie Twojego zeznania z oświadczeniami innych zaangażowanych stron (w tym współpodejrzanych i świadków). W przypadku współpodejrzanych istnieje niebezpieczeństwo, że każdy zezna coś innego. Staraj się zapobiec takiej sytuacji, powołując na prawo do milczenia.
Policja może również zweryfikować Twoje oświadczenie, przeglądając zdjęcia z kamery, jeśli takie istnieją lub prosząc o podanie numeru telefonu. Za pomocą danych dotyczących logowań, które są przechowywane przez co najmniej 6 miesięcy, policja może dowiedzieć się, w jakich miejscach logował się Twój telefon, a jeśli oświadczysz, że zawsze masz przy sobie telefon, będzie to potwierdzeniem, gdzie byłeś w momencie popełnienia przestępstwa. Jeśli Twój telefon był w pobliżu miejsca przestępstwa, musisz podać wiarygodne wyjaśnienie. Jeśli masz wyjaśnienie lub alibi, które potwierdzi świadek, możesz powiadomić policję.
Przed złożeniem zeznania na policji przypomnij sobie i poukładaj wersję zdarzeń. Jeśli chcesz złożyć oświadczenie, możesz to zrobić. Ważne, aby zeznanie było spójne. Musisz unikać późniejszego zmieniania i dostosowywania złożonego oświadczenia, gdy policja przedstawi Ci zebrane informacje!

Oświadczenia poufne

W niektórych przypadkach rozsądne może być złożenie zeznań wyznaniowych. Nigdy nie należy składać takiego oświadczenia bez uprzedniej konsultacji z prawnikiem!
Adwokat może doradzić podejrzanemu przyznanie się do winy w sprawie, w której policja posiada wystarczające dowody. Jeśli w danym incydencie było wielu świadków lub istniały inne dowody, których prawdopodobnie nie da się obalić, ze strategicznego punktu widzenia najrozsądniejsze może być złożenie oświadczenia.
Co ważne, złożenie oświadczenia podczas przesłuchania może być odczytane jako skrucha, a także zadziałać na Twoją korzyść podczas wymierzania przez sąd kary. W trakcie składania zeznań musisz wyraźnie stwierdzić, że żałujesz tego, co zrobiłeś.